Jeżyna rdzawa w doniczce P9

Jeżyna rdzawa (Rubus phoenicolasius)

Roślina pochodząca z Japonii i Azji (Japanese Vineberry), która cechuje się przede wszystkim małymi wymaganiami oraz większą odpornością na choroby i szkodniki w porównaniu z sadowniczymi odmianami malin i jeżyn. Oprócz jadalnych i bardzo smacznych owoców jeżyna ta jest dekoracyjna jako krzew. Pąki kwiatowe wyglądają bardzo atrakcyjnie i oryginalnie. Pędy dorastają do 2-3m i mogą być owijane wokół podpór, kratek, siatek  na zasadzie pnącza. Są one całe pokryte włoskami w odcieniach czerwieni. Jeżyna rdzawa jest bogato ulistniona ciemnozielonymi liśćmi, które od spodu są białawe. Wytwarza odrosty korzeniowe. W czerwcu jeżyna kwitnie białymi kwiatami. Owocować zaczyna zazwyczaj od 2-3 roku po posadzeniu. Owoce są średniej wielkości, błyszczące, soczyste, bardzo aromatyczne, czerwone, lekko szkliste, zebrane po kilkanaście w grona. Zbiór rozpoczyna się w połowie lipca. Owoce dojrzewają stopniowo. Jest rośliną wysoce odporną na mrozy, choroby i szkodniki. Jeżyna rdzawa radzi sobie zarówno na piaszczystych jak i cięższych ziemiach, lecz wymaga gleb przepuszczalnych oraz umiarkowanej wilgotności. Może rosnąć w półcieniu jak i na bardziej słonecznych stanowiskach , najlepiej zacisznych. Wymaga podpór w postaci kratek, siatek lub słupków z zamocowanymi poprzecznie listewkami.

Uprawa

Chcąc uprawiać jeżynę przede wszystkim należy zadbać o odpowiednie stanowisko. Jeżyny preferują miejsca nasłonecznione. Ze względu na średnią wrażliwość na mróz warto zapewnić im osłonięte miejsce np. przy ścianie domu, ogrodzeniu czy na pergoli. W regionach gdzie temperatura spada poniżej -15°C zaleca się okrywanie jeżyn na zimę. Rozpoczynając należy pamiętać o tym, aby nie sadzić ich na miejscu, gdzie poprzednio hodowano jeżyny lub maliny. Gleba dla uprawy jeżyn powinna być przepuszczalna i średnio gliniasta, o pH ok. 6,5. Przed zasadzeniem warto dodać do podłoża materię organiczną, np. kompost.

Najlepszy termin sadzenia jeżyny bezkolcowej to późna jesień ale krzewy te przyjmują się dość dobrze także w okresie wiosennym. Dół pod roślinę powinien mieć głębokość i szerokość ok. 45 cm, ponieważ należy dodać do niego dużą ilość dobrze rozłożonego obornika lub kompostu. Odstęp między roślinami powinien wynosić od 2 do 4m. Podczas uprawy jeżyn bezkolcowych, pamiętajmy aby zapewnić im odpowiednia podporę, do której będzie się przywiązywać długie pędy.

Przycinanie

Przycinanie jeżyny polega na wycinaniu tuż przy ziemi starych pędów, które zakończyły owocowanie wczesną jesienią. Po czym młode pędy przywiązuje się w miejsce starych. Jeśli pozostałe pędy są za długie, można odpowiednio skrócić ich końce. Wiosną należy usunąć przemarznięte pędy. Odrosty korzeniowe, które pojawiają się z dala od rośliny, należy wyrywać lub odcinać szpadlem.

Właściwości

W tradycyjnej medycynie ludowej sok jeżyn, stosowany był w przeziębieniach, infekcjach oraz w celu wzmocnienia organizmu. Owoce i liście są wykorzystywane do wytwarzania soków, syropów, naparów. Wspomagają one trawienie, zapobiegają zaparciom i biegunkom, działają oczyszczająco na organizm, są pomocne w walce z kaszlem i gorączką. Ze względu na właściwości uspokajające, wskazane są w zaburzeniach nerwowych występujących w okresie przekwitania u kobiet. Soku z dojrzałych jeżyn można używać zewnętrznie do okładów na wypryski i liszaje. Odwary z korzeni (1 łyżeczka rozdrobnionych, suchych korzeni na 1 szklankę wody, pite 3 razy dziennie po 1/2 szklanki) działają moczopędnie. Wywar z liści działa napotnie, stosowany jest w przeziębieniu i anginie. Przynosi też ulgę w przypadku nieżytów górnych dróg oddechowych. Przygotowuje się go z 1 łyżeczki do herbaty suszonych liści i szklanki wody (doprowadzić do zawrzenia i odstawić do naciągnięcia na 15 minut), a pije 3 razy dziennie po 1/2 szklanki.