Roślina ta będzie rosła raczej silnie i osiągnie wachlarzowaty pokrój. Poza tym wytworzy do kilkunastu w miarę wyrównanych pędów osiągających długości w granicach 1,5–1,8 m. Pokryją się one przy tym mało licznymi, ale dosyć dużymi kolcami. Liście ubarwią się na ciemny odcień zieleni, a ich powierzchnia będzie pomarszczona.
Wymagania
Maliny zradzane przez odmianę jesienną są raczej duże – pojedynczy okaz waży ok. 4 g. Mają też wysoką zawartość ekstraktu, którą szacuje się na 9,4%. Ogólnie dosyć zwarte pestkowce złożą się na owoce o odrobinę wydłużonym kształcie i mocno czerwonym kolorze z widocznym połyskiem.
Uprawa
W przypadku tej odmiany zaleca się prowadzenie, w którym po owocowaniu będzie się wycinało wszystkie pędy. Ponieważ jest to krzew wolnostojący i niewymagający podpór, można go sadzić w rozstawie 3,5 m × 0,5 m. Trzeba jednak uważać, ponieważ pod koniec owocowania pędy mogą się pokładać pod ciężarem malin. Bez obaw można także zastosować uprawę przyspieszoną, czyli w szklarniach czy tunelach foliowych bądź okrywanie włókniną w gruncie.
Zbiór
Jest to odmiana jesienna powtarzająca, a zatem jej owoce zaczną dojrzewać na przełomie lipca i sierpnia i będą się nadawały do zbiorów przez okres kolejnych trzech miesięcy (do pierwszych poważnych przymrozków). Istotne jest to, że odmiana ta owocuje przede wszystkim na pędach tegorocznych. Wszelkich hodowców ucieszy z kolei informacja o tym, że maliny charakteryzują się dużą wytrzymałością pozbiorczą.
Odporność
Należy bardzo uważać na odpowiedni poziom wilgotności gleby. W wypadku zbyt dużej zawartości wody w gruncie krzew ten może całkowicie zamierać. Oprócz tego odmiana ta jest trochę podatna na wirus krzaczastej karłowatości maliny, ale za to wykazuje niewielką skłonność do gnicia owoców czy zamierania pędów. Nie zaatakują jej też kwieciak i kistnik.
Leokadiów 50, 24-100 Puławy