(Hippophae rhamnoides)
Stan: roślina w doniczce 1,5L - zabezpieczona na czas transportu
Wiek sadzonki: 2 lata
Wysokość: ok. 45-55 cm (na czas transportu przycinamy roślinę - także po rozpakowaniu jest gotowa do sadzenia)
Zalety: odporność na zasychanie, wysokie plony (średnio 17 kg/roślinę, maksymalnie 28 kg/roślinę). Odmiana plonuje niezwykle obficie i corocznie.
Krzewy mają małe wymagania glebowe, dobrze rosną na glebach wapiennych, wymagają stanowiskach słonecznych, są odporne na niekorzystne warunki miejskie i zanieczyszczenie.
Odmiana obficie owocująca, zwłaszcza jeśli rośnie na stanowiskach słonecznych. Nadaje się na żywopłoty, dobrze znosi przycinanie, silnie się krzewi.
Odmiana przede wszystkim polecana do uprawy ze względu na owoce, wykorzystywane w celach spożywczych i leczniczych. Owoce są bogate w witaminy i mikroelementy, zawierają 4 razy więcej witaminy C niż czarna porzeczka, witaminy E, F, K, P, kwas foliowy, prowitaminę A i D oraz makro i mikroelementy.
Z owoców można robić dżemy, soki, przeciery, nalewki.
Owoce rokitnika stanowią pokarm wielu gatunków ptaków.
Rokitnik jest jedyną rośliną, i której podczas gotowania nie ulega rozkładowi witamina C gdyż rokitnik nie posiada enzymu - askorbinazy - rozkładającego tę witaminę.
Nazywany bywa także rosyjskim ananasem. Występuje w Europie i Azji, aż po Chiny, głównie wzdłuż wybrzeży morskich.
W Polsce naturalne jego stanowiska znajdują się tylko nad wybrzeżem Bałtyku. Często sadzony, jako roślina ozdobna oraz w celu umocnienia skarp.
Rokitnik jest niewymagającym, dekoracyjnym krzewem lub niskim drzewkiem.
Przetrwa na suchych, podmokłych, kamienistych i nawet zasolonych glebach, nad morzem i przy drodze. Rośnie powoli, osiąga wysokość od 3 do 6 metrów.
Efektownie prezentuje się w naturalnych partiach ogrodu. Kwiaty ma niewidoczne, ale żeńskie rośliny zapylone przez męskie zachwycają gronami pomarańczowych, jadalnych, pełnych witamin jagód, które wiszą przez całą zimę i są przysmakiem dla ptaków.
Jest szeroko stosowany do zadrzewienia gleb suchych, piaszczystych, hałd i innych nieużytków poprzemysłowych. Wspaniale nadaje się na kolorowe żywopłoty obronne - naturalne albo strzyżone.
Oprócz walorów ozdobnych, rokitnik ma również niezwykłe wartości lecznicze. Lecznicze zastosowanie rokitnika ma długie tradycje. Wodne wyciągi z owoców i liści rokitnika były szeroko stosowane w medycynie starożytnej do leczenia chronicznych chorób żołądka, w kroplach na serce, schorzeniach wątroby, dróg oddechowych oraz najczęściej przy ropnych porażeniach skóry.
Olej z rokitnika produkowany jest w wielu krajach - stosowany jest w medycynie współczesnej do leczenia oparzeń, odmrożeń, odleżyn, gruźlicy skóry, egzemy oraz uszkodzeń skóry i błon śluzowych przez promieniowanie radioaktywne.
Młode pędy rokitnika są zakończone ostrymi cierniami. Kora na pniu i gałęziach jest podłużnie pękająca, zwykle ciemnobrunatna w różnych odcieniach. Ma niezwykle ozdobne, długie, srebrzyste listki.
W kosmetyce rokitnik również znalazł uzasadnione zastosowanie. Jego składniki wykorzystuje się w pielęgnacji cery zniszczonej, przesuszonej, łuszczącej się, ze zmarszczkami, wymagającej regeneracji, podrażnionej np. opalaniem, jak również cery naczynkowej i z trądzikiem różowatym. Jest on zaliczany do składników przeciwzmarszczkowych, często stosowanych w produktach dla cer dojrzałych.
Surowcem wykorzystywanym w celach leczniczych są przede wszystkim owoce, to prawdziwe bogactwo witamin i mikroelementów.
Wśród nich są witaminy z grupy B, witamina E, F, K, P, kwas foliowy, karotenoidy, czyli prowitamina A, antocyjany, flawonoidy, fosfolipidy, sterydy, cukry, kwasy organiczne, oraz makro i mikroelementy takie jak żelazo, bor, mangan i inne.
Przetwory z rokitnika są bardzo dobrym źródłem witamin, zwłaszcza witaminy C. Stosuje się je w profilaktyce i leczeniu infekcji bakteryjnych i wirusowych, stanów zapalnych, osłabieniach, odporności i biegunkach. Olej z owoców rokitnika goi oparzenia, odleżyny, leczy stany zapalne narządów rodnych oraz uszkodzenia i choroby skóry.
Z owoców można wytwarzać dżemy, soki, przeciery. Zawiera dużo pektyn, powodujących żelowanie przetworów.